Instytucja dozoru elektronicznego wprowadzona do polskiego systemu karnego w 2007 roku pozwalała na wykonanie kary pozbawienia wolności w miejscu zamieszkania skazanego przy spełnieniu określonych warunków.
Od 1 lipca 2015 roku instytucja dozoru elektronicznego nie jest juz regulowana przez ustawę o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego, lecz przez art. 34 kodeksu karnego.
Nowelizacja instytucji dozoru elektronicznego znacznie zmodyfikowała, a zarazem ograniczyła możliwości stosowania tego środka.
W obecnym stanie prawnym dozór elektroniczny stanowi jedną z form kary ogrniczenia wolności i polega – zgodnie z art. 34 § 1a pkt 3 Kodeksu Karnego – na obowiązku pozostawania w miejscu stałego pobytu lub w innym wyznaczonym miejscu z zastosowaniem dozoru elektronicznego. W/w obowiązek może trwać od 3 miesięcy do 2 lat i zostać wymierzony przez Sąd osobno lub łącznie z innymi formami kary ograniczenia wolności (m.in. potrącenie wynagrodzenia za pracę, obowiązek pracy na cele społeczne).
Tym samym ustawodawca przekreślił możliwość starania się przez osoby skazane na karę nieprzekraczająca 1 roku pozbawienia wolności o jej wykonanie w ramach dozoru elektronicznego.
Cały czas aktualna jest możliwość wykonania kary pozbawienia wolności w warunkach dozoru elektronicznego przez osoby skazane na karę nie wyższą niż jeden rok pozbawienia wolności przed 1 lipca 2015 roku.
